Komentarze dodaj komentarz powiadom
 
Dickio
0

Swoje doznania mógłbyś zachować dla siebie, czy jeczala czy nie. Jeczala bo chciała żebyś szybko skończył, to normalne u prostytutki.

 
Ksjzjm
0

Uporczywe Nękanie Jest Przestępstwem! Na mocy ustawy z 25 lutego 2011 r. do obowiązującego Kodeksu karnego wprowadzono przepis art. 190a typizujący przestępstwo tzw. stalkingu. Przestępstwo to polega na uporczywym nękaniu innej osoby lub osoby jej najbliższej, skutkiem czego jest wzbudzenie u niej uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie jej prywatności. Przez uzasadnione poczucie zagrożenia należy rozumieć zagrożenie istniejące obiektywnie, co oznacza, że odczuwałby je każdy, posiadający cechy osobowościowe ofiary, przeciętny człowiek w podobnych okolicznościach. Kiedy mamy do czynienia z przestępstwem? Głównym znamieniem przestępstwa z art. 190a § 1 k.k., które opisuje działanie sprawcy, jest uporczywość nękania. Nękanie jest definiowane w literaturze jako „wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej”; „świadome i zamierzone działanie sprawcy, które obejmuje powtarzające się akty zbliżania się do ofiary, np. śledzenie jej, komunikowanie się wbrew jej woli, zwłaszcza składanie niechcianych przez nią propozycji, oświadczeń, deklaracji itp.”. O uporczywości zachowania się sprawcy będzie świadczyć z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania, tj. trwanie w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie przedmiotowych zachowań, z drugiej natomiast strony - dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje. Jednorazowy akt nie będzie nigdy uporczywy. Warunkiem wypełnienia znamion występku z art. 190a § 1 k.k. jest to, aby poprzez uporczywe nękanie sprawca wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia. Różne odmiany ,,stalkingu” Nie jest możliwe stworzenie abstrakcyjnego katalogu zachowań, które mogą być uznane za przejaw uporczywego nękania. Jako zachowania charakterystyczne dla dręczycieli w świetle wiedzy kryminologicznej wskazuje się np. uporczywe dzwonienie do ofiary, tzw. głuche telefony oraz telefony w porze nocnej, kręcenie się w okolicy domu ofiary, nawiązywanie niechcianego kontaktu przy pomocy osoby trzeciej, wystawanie pod domem czy pracą ofiary, śledzenie ofiary, włamania do domu lub samochodu ofiary, wysyłanie niechcianych listów, e-maili czy prezentów. Karalne jest także przywłaszczanie cudzej tożsamości w sieci internetowej, podszywanie się pod inną osobę na różnego rodzaju forach internetowych czy składanie w formie elektronicznej różnego typu zamówień przy upozorowaniu, że pochodzą one od innej osoby niż składający je w rzeczywistości sprawca. Wykorzystywanie wizerunku czy innych danych osobowych oznacza takie użycie cudzych danych, które pozwala na osiągnięcie przez sprawcę z posługiwania się nimi zamierzonego przezeń celu (tym celem będzie wyrządzenie pokrzywdzonemu szkody majątkowej lub osobistej). Zagrożenie karne Przestępstwo uporczywego nękania zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 1 miesiąca do lat 3. Jeżeli następstwem czynu jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega surowszej karze, tj. pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jak się skutecznie bronić? Jedyną skuteczną metodą walki w uporczywym nękaniem jest zgłoszenie tego faktu na Policję. Organy ścigania nie będą zajmowały się sprawą dopóki sam pokrzywdzony nie zgłosi, że czuje się prześladowany i zagrożony (co jest zresztą logiczne i konsekwentne). Wyjątkiem jest oczywiście sytuacja, kiedy pokrzywdzony targnął się na swoje życie. Doświadczenie pokazuje, że zgłoszenie tego typu przestępstwa wymaga dużego uprawdopodobnienia. Warto więc gromadzić dowody (np. sms-y, e-maile, listy), pozyskać świadków. W przeciwnym wypadku same twierdzenia pokrzywdzonego mogą być potraktowane jako gołosłowne i mało wiarygodne. Łukasz Opaliński adwokat, Biuro DIR we Wrocławiu SŁOWO PREZESA Prezes Mam takie odczucie... Czytaj więcej-> PRZYDATNE LINKI Targi Piast ARMIR ARR DODR EDKlodzko krir tuw up dchrs DCM PIZE KRUS Agro-Market24 RolnicyRolnikom Odstraszanie dzików KALENDARZ poprzednim miesiącustyczeń 2018następnym miesiącu NPWŚCPtS [nr][nr][nr][nr][nr]28293031 MONEY.PL Kursy walut Money.pl - Serwis Finansowy nr 1 NBP2018-01-29 USD3,3375+0,23% EUR4,1423-0,13% CHF3,5625-0,05% GBP4,7082-0,86% Wspierane przez Money.pl IMIENINY Imieniny obchodzą: Franciszek, Zdzisław, Zenon arimr-logo dchrs dodr edklodzkokrir tuw uni Back to Top © Dolnośląska Izba Rolnicza 2018

 
Moris
0

Uporczywe Nękanie Jest Przestępstwem! Na mocy ustawy z 25 lutego 2011 r. do obowiązującego Kodeksu karnego wprowadzono przepis art. 190a typizujący przestępstwo tzw. stalkingu. Przestępstwo to polega na uporczywym nękaniu innej osoby lub osoby jej najbliższej, skutkiem czego jest wzbudzenie u niej uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie jej prywatności. Przez uzasadnione poczucie zagrożenia należy rozumieć zagrożenie istniejące obiektywnie, co oznacza, że odczuwałby je każdy, posiadający cechy osobowościowe ofiary, przeciętny człowiek w podobnych okolicznościach. Kiedy mamy do czynienia z przestępstwem? Głównym znamieniem przestępstwa z art. 190a § 1 k.k., które opisuje działanie sprawcy, jest uporczywość nękania. Nękanie jest definiowane w literaturze jako „wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej”; „świadome i zamierzone działanie sprawcy, które obejmuje powtarzające się akty zbliżania się do ofiary, np. śledzenie jej, komunikowanie się wbrew jej woli, zwłaszcza składanie niechcianych przez nią propozycji, oświadczeń, deklaracji itp.”. O uporczywości zachowania się sprawcy będzie świadczyć z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania, tj. trwanie w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie przedmiotowych zachowań, z drugiej natomiast strony - dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje. Jednorazowy akt nie będzie nigdy uporczywy. Warunkiem wypełnienia znamion występku z art. 190a § 1 k.k. jest to, aby poprzez uporczywe nękanie sprawca wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia. Różne odmiany ,,stalkingu” Nie jest możliwe stworzenie abstrakcyjnego katalogu zachowań, które mogą być uznane za przejaw uporczywego nękania. Jako zachowania charakterystyczne dla dręczycieli w świetle wiedzy kryminologicznej wskazuje się np. uporczywe dzwonienie do ofiary, tzw. głuche telefony oraz telefony w porze nocnej, kręcenie się w okolicy domu ofiary, nawiązywanie niechcianego kontaktu przy pomocy osoby trzeciej, wystawanie pod domem czy pracą ofiary, śledzenie ofiary, włamania do domu lub samochodu ofiary, wysyłanie niechcianych listów, e-maili czy prezentów. Karalne jest także przywłaszczanie cudzej tożsamości w sieci internetowej, podszywanie się pod inną osobę na różnego rodzaju forach internetowych czy składanie w formie elektronicznej różnego typu zamówień przy upozorowaniu, że pochodzą one od innej osoby niż składający je w rzeczywistości sprawca. Wykorzystywanie wizerunku czy innych danych osobowych oznacza takie użycie cudzych danych, które pozwala na osiągnięcie przez sprawcę z posługiwania się nimi zamierzonego przezeń celu (tym celem będzie wyrządzenie pokrzywdzonemu szkody majątkowej lub osobistej). Zagrożenie karne Przestępstwo uporczywego nękania zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 1 miesiąca do lat 3. Jeżeli następstwem czynu jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega surowszej karze, tj. pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jak się skutecznie bronić? Jedyną skuteczną metodą walki w uporczywym nękaniem jest zgłoszenie tego faktu na Policję. Organy ścigania nie będą zajmowały się sprawą dopóki sam pokrzywdzony nie zgłosi, że czuje się prześladowany i zagrożony (co jest zresztą logiczne i konsekwentne). Wyjątkiem jest oczywiście sytuacja, kiedy pokrzywdzony targnął się na swoje życie. Doświadczenie pokazuje, że zgłoszenie tego typu przestępstwa wymaga dużego uprawdopodobnienia. Warto więc gromadzić dowody (np. sms-y, e-maile, listy), pozyskać świadków. W przeciwnym wypadku same twierdzenia pokrzywdzonego mogą być potraktowane jako gołosłowne i mało wiarygodne. Łukasz Opaliński adwokat, Biuro DIR we Wrocławiu SŁOWO PREZESA Prezes Mam takie odczucie... Czytaj więcej-> PRZYDATNE LINKI Targi Piast ARMIR ARR DODR EDKlodzko krir tuw up dchrs DCM PIZE KRUS Agro-Market24 RolnicyRolnikom Odstraszanie dzików KALENDARZ poprzednim miesiącustyczeń 2018następnym miesiącu NPWŚCPtS [nr][nr][nr][nr][nr]28293031 MONEY.PL Kursy walut Money.pl - Serwis Finansowy nr 1 NBP2018-01-29 USD3,3375+0,23% EUR4,1423-0,13% CHF3,5625-0,05% GBP4,7082-0,86% Wspierane przez Money.pl IMIENINY Imieniny obchodzą: Franciszek, Zdzisław, Zenon arimr-logo dchrs dodr edklodzkokrir tuw uni Back to Top © Dolnośląska Izba Rolnicza 2018

 
Guuj
0

Uporczywe Nękanie Jest Przestępstwem! Na mocy ustawy z 25 lutego 2011 r. do obowiązującego Kodeksu karnego wprowadzono przepis art. 190a typizujący przestępstwo tzw. stalkingu. Przestępstwo to polega na uporczywym nękaniu innej osoby lub osoby jej najbliższej, skutkiem czego jest wzbudzenie u niej uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie jej prywatności. Przez uzasadnione poczucie zagrożenia należy rozumieć zagrożenie istniejące obiektywnie, co oznacza, że odczuwałby je każdy, posiadający cechy osobowościowe ofiary, przeciętny człowiek w podobnych okolicznościach. Kiedy mamy do czynienia z przestępstwem? Głównym znamieniem przestępstwa z art. 190a § 1 k.k., które opisuje działanie sprawcy, jest uporczywość nękania. Nękanie jest definiowane w literaturze jako „wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej”; „świadome i zamierzone działanie sprawcy, które obejmuje powtarzające się akty zbliżania się do ofiary, np. śledzenie jej, komunikowanie się wbrew jej woli, zwłaszcza składanie niechcianych przez nią propozycji, oświadczeń, deklaracji itp.”. O uporczywości zachowania się sprawcy będzie świadczyć z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania, tj. trwanie w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie przedmiotowych zachowań, z drugiej natomiast strony - dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje. Jednorazowy akt nie będzie nigdy uporczywy. Warunkiem wypełnienia znamion występku z art. 190a § 1 k.k. jest to, aby poprzez uporczywe nękanie sprawca wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia. Różne odmiany ,,stalkingu” Nie jest możliwe stworzenie abstrakcyjnego katalogu zachowań, które mogą być uznane za przejaw uporczywego nękania. Jako zachowania charakterystyczne dla dręczycieli w świetle wiedzy kryminologicznej wskazuje się np. uporczywe dzwonienie do ofiary, tzw. głuche telefony oraz telefony w porze nocnej, kręcenie się w okolicy domu ofiary, nawiązywanie niechcianego kontaktu przy pomocy osoby trzeciej, wystawanie pod domem czy pracą ofiary, śledzenie ofiary, włamania do domu lub samochodu ofiary, wysyłanie niechcianych listów, e-maili czy prezentów. Karalne jest także przywłaszczanie cudzej tożsamości w sieci internetowej, podszywanie się pod inną osobę na różnego rodzaju forach internetowych czy składanie w formie elektronicznej różnego typu zamówień przy upozorowaniu, że pochodzą one od innej osoby niż składający je w rzeczywistości sprawca. Wykorzystywanie wizerunku czy innych danych osobowych oznacza takie użycie cudzych danych, które pozwala na osiągnięcie przez sprawcę z posługiwania się nimi zamierzonego przezeń celu (tym celem będzie wyrządzenie pokrzywdzonemu szkody majątkowej lub osobistej). Zagrożenie karne Przestępstwo uporczywego nękania zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 1 miesiąca do lat 3. Jeżeli następstwem czynu jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega surowszej karze, tj. pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jak się skutecznie bronić? Jedyną skuteczną metodą walki w uporczywym nękaniem jest zgłoszenie tego faktu na Policję. Organy ścigania nie będą zajmowały się sprawą dopóki sam pokrzywdzony nie zgłosi, że czuje się prześladowany i zagrożony (co jest zresztą logiczne i konsekwentne). Wyjątkiem jest oczywiście sytuacja, kiedy pokrzywdzony targnął się na swoje życie. Doświadczenie pokazuje, że zgłoszenie tego typu przestępstwa wymaga dużego uprawdopodobnienia. Warto więc gromadzić dowody (np. sms-y, e-maile, listy), pozyskać świadków. W przeciwnym wypadku same twierdzenia pokrzywdzonego mogą być potraktowane jako gołosłowne i mało wiarygodne. Łukasz Opaliński adwokat, Biuro DIR we Wrocławiu SŁOWO PREZESA Prezes Mam takie odczucie... Czytaj więcej-> PRZYDATNE LINKI Targi Piast ARMIR ARR DODR EDKlodzko krir tuw up dchrs DCM PIZE KRUS Agro-Market24 RolnicyRolnikom Odstraszanie dzików KALENDARZ poprzednim miesiącustyczeń 2018następnym miesiącu NPWŚCPtS [nr][nr][nr][nr][nr]28293031 MONEY.PL Kursy walut Money.pl - Serwis Finansowy nr 1 NBP2018-01-29 USD3,3375+0,23% EUR4,1423-0,13% CHF3,5625-0,05% GBP4,7082-0,86% Wspierane przez Money.pl IMIENINY Imieniny obchodzą: Franciszek, Zdzisław, Zenon arimr-logo dchrs dodr edklodzkokrir tuw uni Back to Top © Dolnośląska Izba Rolnicza 2018

 
Puf
0

Polskie prawo karne wobec uporczywego nękania innej osoby (stalkingu) 6 czerwca 2011 r. w polskim systemie prawnym pojawiło się nowe przestępstwo: tzw. stalking, definiowane jako uporczywe nękanie lub wzbudzanie uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie prywatności innej osoby lub osoby jej najbliższej. Wprowadziła je ustawa z 25 lutego 2011 r. o zmianie ustawy Kodeks karny, ogłoszona 5 kwietnia 2011 r. w Dzienniku Ustaw nr 72, pod pozycją 381. Zabronione zostało też podszywanie się pod inną osobę, wykorzystywanie jej wizerunku lub innych danych osobowych w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej (o tym w następnym numerze – red.). Ściganie stalkingu nastąpi na wniosek pokrzywdzonego. Stalker zagrożony będzie karą pozbawienia wolności do lat trzech, chyba że w wyniku tego przestępstwa pokrzywdzony targnie się na własne życie. W takiej sytuacji przestępstwo to będzie zagrożone karą pozbawienia wolności od roku do lat dziesięciu. Zmiana obowiązuje od 6 czerwca 2011 roku. ROZDZIAŁ: PRZECIWKO WOLNOŚCI Art. 190a. § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Przedmiotem ochrony nowego przepisu, umieszczonego w rozdziale XXIII kodeksu karnego – Przestępstwa przeciwko wolności, jest przede wszystkim wolność człowieka. Jak wskazano w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny (druk sejmowy nr 3553) – „Przy konstruowaniu przepisu wykorzystano model skutkowy zobiektywizowany przy zgeneralizowanym opisie czynności sprawczej, zakładający posłużenie się syntetyczną metodą opisu typu czynu zabronionego, w korelacji do rozwiązań obowiązujących w obecnej kodyfikacji karnej, w której z reguły unika się kazuistycznego określenia znamion”. Należy bowiem zgodzić się z poglądem, że „o ile jesteśmy w stanie zdefiniować najbardziej negatywne i niepożądane skutki działań tzw. stalkerów, o tyle jest to trudne do uczynienia w zakresie możliwych do podjęcia przez nich czynności sprawczych”3. STALKING, CZYLI... Pomysłowość stalkerów wydaje się nieograniczona. Z badań, a także z literatury krajowej i światowej dotyczącej tej problematyki wynika, że stalking mogą stanowić m.in. następujące zachowania: 1) uporczywe wydzwanianie (w szczególności nocne), 2) wysyłanie listów, SMS-ów, e maili oraz inne formy cyberstalkingu, 3) pozostawianie wiadomości pod drzwiami mieszkania ofiary, pozostawianie wiadomości na poczcie głosowej, 4) wręczanie lub przesyłanie ofierze niechcianych kwiatów czy prezentów (zarówno obraźliwych, jak i romantycznych czy deprymująco cennych), 5) natrętne składanie propozycji spotkań, wspólnych wyjazdów i propozycji seksualnych; 6) śledzenie, podążanie za ofiarą, zatrudnianie do tego prywatnych detektywów, 7) obserwowanie, podglądanie ofiary, przebywanie w okolicy miejsca zamieszkania lub pracy ofiary, wyczekiwanie na ofiarę w miejscu jej pracy lub w okolicy miejsca jej zamieszkania, 8) przyglądanie się ofierze, dążenie do nawiązania kontaktu z ofiarą za pośrednictwem wspólnych znajomych i rodziny (w tym również dzieci), wypytywanie ich o szczegóły z życia prywatnego ofiary, 9) wypytywanie o ofiarę w miejscu jej zamieszkania i pracy, 10) zakładanie podsłuchu telefonicznego, przeszukiwanie prywatnych notatek i śmieci ofiary celem uzyskania informacji o niej, 11) wdzieranie się do mieszkania ofiary celem zabrania ofierze przedmiotów osobistych, bądź pozostawianie śladów obecności celem zastraszenia, 12) rejestrowanie faktów z życia prywatnego ofiary za pośrednictwem aparatu fotograficznego i sprzętu audio wideo, 13) podszywanie się pod ofiarę, np. przez składanie zamówień w jej imieniu, podszywanie się pod znajomych lub rodzinę ofiary, wysyłając jej listy z fałszywymi informacjami, 14) manipulowanie ofiarą na przykład poprzez wszczynanie postępowania karnego przeciwko ofierze lub groźby wszczęcia postępowania czy groźby lub próby samobójstwa celem wymuszenia na ofierze pewnych zachowań, w tym wymuszenia kontaktu ze stalkerem, 15) uprzedmiotowienie ofiary, poniżanie jej, manipulowanie przyjaciółmi i rodziną ofiary celem ich odwrócenia się od niej (nastawianie ich przeciw ofierze), 16) zaczepianie ofiary w miejscach publicznych, 17) niszczenie mienia prywatnego ofiary, 18) szantaż emocjonalny, szantaż ekonomiczny, wyrządzanie szkody ulubieńcom – zwierzętom domowym będącym własnością ofiary, 19) groźby (w tym groźby uszkodzenia ciała lub groźby śmierci), 20) akty przemocy fizycznej, trzymanie w mieszkaniu ostrych narzędzi celem zastraszenia ofiary, 21) akty wandalizmu i uszkodzenia mienia, np. zarysowania, stłuczenia – celem zastraszenia ofiary (najczęściej dotyczy to samochodu ofiary lub miejsca jej zamieszkania), 22) wykrzykiwanie w miejscach publicznych obelg pod adresem ofiary w jej obecności (np. w okolicy miejsca pracy lub zamieszkania)4. Użycie wyrazów „uporczywe nękanie”5 dostatecznie – jak się wydaje – oddaje sens zachowań określanych mianem stalkingu, w szczególności zachowań powtarzalnych, dręczących ofiarę, które same w sobie są oddziaływaniem na wolność jednostki, a w rezultacie jej ograniczeniem, skutkującym wywołaniem poczucia zagrożenia lub naruszeniem prywatności. Użycie tego określenia kładzie generalny nacisk na odbiór przez ofiary zachowań sprawców, nie zaś na intencje sprawcy, które przy tej konstrukcji przepisu są w istocie bez znaczenia. Należy podkreślić, że zamiarem projektodawców było wyraźne wskazanie, że chodzi o zachowania nie tylko powtarzalne, różnorakie czy wielokrotne, ale także nacechowane absolutnie złą wolą (wśród synonimów dla pojęcia „uporczywy” można wymienić takie określenia, jak: nawracający, natarczywy, nieustępliwy, prześladujący, chroniczny, natrętny). Sprawca przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. będzie więc musiał mieć świadomość, że jego zachowanie jest niechciane i niepożądane przez pokrzywdzonego. Nieistotne zaś będzie, czy będzie działać z chęci dokuczenia pokrzywdzonemu, czy też z powodu potrzeby jego admiracji. Przedmiotem czynności wykonawczej jest inna osoba, na którą ukierunkowane są działania sprawcy, lub osoba dla niej najbliższa6 (pojęcie osoby najbliższej powinno być interpretowane w myśl przepisu art. 115 § 11 k.k.). SKUTKI Dla zaistnienia przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. konieczny jest skutek w postaci wzbudzenia u pokrzywdzonego poczucia zagrożenia, ocenianego w sposób obiektywny. Przesłanką odpowiedzialności sprawcy będzie więc wyłącznie takie poczucie zagrożenia, które powstałoby u każdej racjonalnie myślącej osoby, a reakcja taka byłaby zupełnie w tych okolicznościach naturalna i nie budziła żadnych wątpliwości. Innym skutkiem uporczywego nękania jest również istotne naruszenie przez sprawcę prywatności8. Nadmienić należy, że pojęcie „prywatność” pojawia się po raz pierwszy w obszarze przepisów polskiego prawa karnego. Wyczerpanie przez sprawcę znamion tego występku nastąpi wtedy, gdy wkroczy w sferę życia prywatnego pokrzywdzonego, wbrew jego woli, z drugiej zaś strony ingerencja ta nie będzie dopuszczalna na podstawie przepisów prawa i w zobiektywizowany sposób będzie istotna. Naruszenie prywatności powinno być każdorazowo oceniane pod tym właśnie kątem, musi być ono znaczące, dla każdej osoby racjonalnie myślącej i dokonującej obiektywnej analizy sytuacji. Podkreślić należy, że pojęcie prywatności nie może i nie powinno być utożsamiane wyłącznie z centrum życiowym pokrzywdzonego takim, jak posesja, mieszkanie czy dom, prywatność to bowiem nie tylko miejsce w świecie, ale przede wszystkim sfera swobody decyzji o wszystkim, co istotne z punktu widzenia życia osobistego. To również brak obowiązku znoszenia stanów naruszających w sposób istotny dobra osobiste takie, jak: zdrowie, wolność, cześć, nazwisko, wizerunek czy tajemnica korespondencji. KARALNOŚĆ „PRZYWŁASZCZENIA TOŻSAMOŚCI” W uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy wskazano, że „Zgodnie z przeprowadzonymi badaniami Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości jednym z częstych przejawów zjawiska stalkingu jest zamieszczanie zdjęć ofiar i komentarzy ujawniających informacje o nich w internecie, zamawianie na koszt ofiar różnych niechcianych towarów i usług, a przede wszystkim rozpowszechnianie informacji o pokrzywdzonym, np. w ramach tworzonych bez wiedzy i zgody ofiary kont osobistych na portalach społecznościowych. Tego rodzaju zachowania z reguły nie będą mieścić się w ramach wieloczynowego zachowania określanego jako uporczywe nękanie, gdyż wykorzystanie danych osobowych może mieć charakter działania jednorazowego, dlatego też projektodawcy zdecydowali się na dokonanie odrębnej kryminalizacji takich negatywnych zjawisk”. W związku z tym, w § 2 art. 190a k.k. określono, że „karze do trzech lat pozbawienia wolności podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej” – spenalizowane zostało w ten sposób zjawisko „przywłaszczenia tożsamości” pokrzywdzonego. Wskazane w przepisie pojęcie „dane osobowe”, będące przedmiotem wykorzystania, należy rozumieć tożsamo z definicją zawartą w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Przepis ten obejmuje m.in. te sytuacje, w których dane innej osoby wykorzystywane są przez sprawcę, np. do złośliwego zamawiania wartościowych towarów lub usług za pomocą sieci teleinformatycznych lub do tworzenia fałszywych kont internetowych, w których umieszczane są informacje „w imieniu” pokrzywdzonego lub sam wizerunek w kontekście, który mógłby mu wyrządzić szkodę osobistą lub majątkową. Celem przepisu jest zapewnienie ochrony dla swobody (wolności) decydowania o wykorzystaniu informacji o swoim życiu osobistym, co koreluje z prawem do ochrony życia prywatnego. NOWELIZACJA ŚRODKA KARNEGO OKREŚLONEGO W Art. 41a § 1 k.k. W związku z dodaniem nowego art. 190a znowelizowany został przepis części ogólnej kodeksu karnego – art. 41a § 1. Otrzymał on brzmienie: „Sąd może orzec obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, zakaz zbliżania się do określonych osób, zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu lub nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego lub inne przestępstwo przeciwko wolności oraz w razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym przemocy przeciwko osobie najbliższej; obowiązek lub zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu”. Nowelizacja rozszerza zakres stosowania przepisu przez sąd o możliwość orzeczenia wyżej wskazanego środka karnego wobec sprawcy każdego innego przestępstwa przeciwko wolności, czyli czynu zabronionego określonego w rozdziale XXIII kodeksu karnego. oprac. w Wydziale Dochodzeniowo Śledczym BK KGP zdj. KCh Przypisy: 1 W języku polskim wyraz „stalking” pojawił się, gdy zaobserwowano przejawy tego zjawiska w naszym kraju, co nastąpiło w latach 90. XX wieku. Stalking w psychologii określany jest jako „przemoc emocjonalna”, „nękanie na tle emocjonalnym”, „uporczywe nękanie” oraz „prześladowanie na tle emocjonalnym”. 2 Angelika Chlebowska, Paweł Nalewajko „Stalking – zarys problemu oraz analiza rozwiązań ustawodawcy niemieckiego, austriackiego i polskiego”, w PROKURATOR 4 (44)-2010/1 (45)-2011, http://lex.pl/czasopisma/prokurator/4_10%20_i_1_11_art03.pdf 3 Z danych opublikowanych w opracowaniu „Stalking w Polsce. Rozmiary – formy – skutki. Raport z badania nt. uporczywego nękania pod redakcją Andrzeja Siemaszki” wynika, że sposób szykanowania ofiar podejmowany przez sprawców (stalkerów) był niezmiernie zróżnicowany, najczęściej polegał na rozpowszechnianiu plotek i oszczerstw, nawiązywaniu kontaktu za pomocą osób trzecich, groźbach lub szantażu, częstych, głuchych, obscenicznych telefonach, groźbach pod adresem najbliższych, niechcianych listach, e mailach lub SMS-ach, niechcianym robieniu zdjęć, niszczeniu rzeczy, niechcianym dotyku, upublicznianiu wizerunku ofiary i innych. 4 J. Skarżyńska Sernaglia w opracowaniu „Stalking w Polsce – występowanie i charakterystyka zjawiska”, http://psychologia.net.pl/artykul.php?level=415 (z dnia 18 grudnia 2010 r.) – zawarła notkę, że „we wzorcu zachowań umieszczono zarówno odpowiedzi wskazane przez respondentów uczestniczących w badaniu, jak i inne, znane z literatury światowej dotyczącej problemu stalkingu oraz zachowania stalkerów podawane przez ofiary i sprawców w trakcie prowadzonych konsultacji dla sprawców stalkingu, ofiar i ich rodzin w Punkcie Konsultacyjnym przy Associazione Italiana di Psicologie e Criminologia oraz Punkcie Konsultacyjno Informacyjnym ds. Stalkingu przy Komendzie Miejskiej Policji w Chełmie w okresie luty–lipiec 2008). 5 Z uzasadnienia do rządowego projektu ustawy (druk sejmowy nr 3553): Według „Słownika języka polskiego” PWN 1998 r. – „uporczywy” to „powtarzający się – nieustanny, trwający ciągle, nieprzerywany”. Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod red. S. Dubisza, PWN 2003 r. – „uporczywy” to „trudny do usunięcia, utrzymujący się długo lub ciągle powtarzający się, nieustanny, uciążliwy”. Natomiast „nękać” to – zgodnie z powołanym jako pierwszym słownikiem – „ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić (czymś) kogo, dokuczać komu, nie dawać spokoju”. 6 Z uzasadnienia do projektu ustawy: „możemy bowiem wyobrazić sobie taki zespół zachowań sprawcy, który oddziałuje na osobę, z którą pozostajemy w szczególnej relacji bliskiej, co powoduje, że będziemy mieć poczucie zagrożenia np. w przypadkach oddziaływania przez dzieci na ich rodziców”. 7 W przywołanej opinii prof. zw. dr hab. Marek Mozgawa zawarł następującą ważną dla praktyki uwagę: „Widać zatem, że przepis nie obejmuje sytuacji, gdy nękana jest osoba, która nie jest najbliższą w rozumieniu ustawowym, ale faktycznym (np. niemieszkająca wspólnie z pokrzywdzonym jego narzeczona). W doktrynie pojawiają się również wątpliwości, czy osobą najbliższą jest ta, która pozostaje z inną (tej samej płci) w tzw. związku partnerskim. Moim zdaniem jest ona takową osobą, ale nie jest to pogląd powszechnie akceptowany, wobec czego w praktyce i tu mogą pojawić się wątpliwości”. 8 Z uzasadnienia do projektu ustawy: „Projektodawcy wprowadzili to odrębne pojęcie, kierując się badaniami Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości, z których wynika, że skutkiem uporczywego nękania może być również naruszenie naszego życia prywatnego, polegające na: próbach nawiązywania z inną osobą kontaktów, także za pośrednictwem osób trzecich, częstych głuchych telefonach, otrzymywaniu niechcianych e maili, listów i SMS-ów, dotykaniu, pozostawianiu wiadomości pod drzwiami czy robieniu zdjęć bez uprzedniego wyrażenia zgody. Wszelkie tego rodzaju zachowania, powtarzane wielokrotnie, mogą doprowadzić do istotnego naruszenia naszej intymności”.

 
Maksim1
0

Stalking? Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. ,,Przepis przepisem, a życie życiem” – jak powiedział pewien świadek w sprawie w której miałem przyjemność uczestniczyć. Bliskie związki często rządzą się własnymi prawami, a od obsesyjnej próby utrzymania związku czy też zdobycia miłości do przestępstwa stalkingu krótka droga. W niniejszym poście spróbuję odpowiedzieć na pytanie, czy dane zachowanie to stalking czy jeszcze ,,miłość”. Czym jest stalking? Zachowania stalkujące mogą przybierać postać np. wysyłania licznych smsów, dokonywania powtarzających się po sobie telefonów, śledzenia ofiary, słownego lub fizycznego jej zaczepiania, stałego nagabywania, wysyłania maili, czynienia komentarzy na portalach internetowych itp. Katalog zachowań stalkujących jest ograniczony jedynie wyobraźnią osoby stalkującej. Przy tym nie da się ukryć, że wiele zachowań, które mogą być uznane za stalkujące stosuje się w tzw. ,,grze miłosnej”. Jednakże jak się wydaje, każdy zdrowo myślący człowiek widzi różnicę pomiędzy normalną próbą kontaktu, a działaniem, które jest uporczywym nękaniem ofiary. Czy jednak aby na pewno? Nękaniu oznacza ustawiczne dręczenie, trapienie, niepokojenie (czymś) kogoś; dokuczanie komuś, nie dawanie chwili spokoju. Zachowania stalkującego mogą być przy tym zgodne z prawem (w zakresie jednostkowego działania), tak w przypadku: smsowania, dzwonienia, nachodzenia w różnych miejscach, a także mogą być niezgodne z przepisami prawa i polegać na np. grożeniu ofierze, włamywaniu się do skrzynki na listy lub do mieszkania ofiary (jak słynny już Dariusz w wannie, z serialu ,,Trudne sprawy”). Czytaj też: Nagrywanie z ukrycia a prawo Chcąc uniknąć posądzenia o stalking przede wszystkim należy zrozumieć, że ,,nie to nie” i nie zadręczać swej ofiary przez długi okres czasu, gdyż to właśnie jest co do zasady stanowi o wystąpieniu przesłanki uporczywości z przedmiotowego przepisu. Czym nie jest stalking? Czym jednak nie jest stalking? Stalking w świetle orzecznictwa nie występuje, gdy ofiara daje sprawcy niedwuznaczne sygnały np. czasami widuje się sprawcę i ofiarę razem przytulonych, a także inne okoliczności zewnętrzne wskazują, że są to osoby w związku, następnie ofiara unika sprawcy, który ją stalkuje i potem da capo al fine. Każda sprawa jednak musi być rozpatrywana oddzielnie. Jak wskazuje natomiast Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – II Wydział Karny w wyroku z dnia 19 lutego 2014 r.II AKa 18/14 ,,O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć będzie z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania, tj. trwaniu w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie przedmiotowych zachowań, z drugiej natomiast strony – dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje. Skutkiem zachowania się sprawcy musi być wytworzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego poczucia zagrożenia lub poczucia istotnego naruszenia jego prywatności.”

 
Nxjsjhsulaj
0

Po pierwsze podstawową cechą stalkingu jest uporczywość działania sprawcy. Oznacza to, że dopiero kilka czynów, które naruszają wolność psychiczną człowieka możemy uznać za stalking. W uproszczeniu można powiedzieć, że stalking w swojej pierwszej postaci (§1) polega na co najmniej kilkukrotnym nękaniu innej osoby. Zachowania, które kwalifikują się jako nękanie mogą być różne np. : dokuczanie, nachodzenie, wysyłanie listów czy dzwonienie. Konieczność stwierdzenia uporczywości działania sprawcy oznacza, że pojedyncze czynności są w zasadzie działaniami niezakazanymi przez prawo, a nawet jak najbardziej powszechnymi w naszym codziennym życiu. W niektórych przypadkach mogą być one kwalifikowane jako wykroczenie złośliwego niepokojenia. Dopiero zwielokrotnione i długotrwałe zachowanie sprawcy, który nie ma zamiaru zaprzestać swoich działań mimo próśb pokrzywdzonego można uznać za stalking

 
Jjhkjh
0

problem społeczny, jaki stanowi nękanie lokatorów przez nieuczciwych właścicieli lokali lub przez tzw. „czyścicieli kamienic”, czyli administratorów budynków, działających w intencji właścicieli. O powadze problemu świadczy zainteresowanie Rzecznika Praw Obywatelskich, który zwrócił uwagę na to, że jedną z okoliczności wpływających na obserwowaną od lat trudną sytuację lokatorów zamieszkujących budynki przejęte przez nowych właścicieli może być brzmienie przepisu art. 191 § 1 Kodeksu karnego. Wprowadzona zmiana tego przepisu znacznie ułatwi pociąganie „czyścicieli kamienic” do odpowiedzialności karnej. Idea znowelizowanego przepisu sprowadza się do usunięcia wymogu, aby przemoc stosowana przez "czyścicieli" była bezpośrednia. Znowelizowany art. 191 kk stanowi, że karze do trzech lat pozbawienia wolności podlega ten, kto stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego, a więc mowa tu o przemocy pośredniej. Od tej pory wszelkie przejawy nękania lokatorów - a jest ich naprawdę sporo począwszy od odcinania prądu, wody i gazu, poprzez przeprowadzanie długotrwałych i niepotrzebnych remontów, aż po usuwanie drzwi i okien we wspólnej część budynku oraz zamykanie pomieszczeń na kłódkę - stanowią występek ścigany na wniosek pokrzywdzonego. Zobacz również: Przedawnienie karalności przestępstw Art. 191 § 1a kk chroni zarówno przez zachowaniami uporczywymi, jak i jednorazowym. W świetle ustalonej linii orzecznictwa przez „uporczywość” rozumie się zachowanie długotrwałe, powtarzalne, nacechowane złą wolą i nieustępliwością (por. wyrok SN z dnia 27 lutego 1996 r., II KRN 200/95, Orz. Prok. i Pr. 1996, nr 10 oraz postanowienie SA w Krakowie z dnia 13 grudnia 2000 r., II AKz 289/00, KZS 2000, z. 12, poz. 28). Wprowadzenie spójnika „lub” pozwoli na objęcie penalizacją czynów jednokrotnych, nie noszących cechy uporczywości, lecz których natężenie i dotkliwość odpowiadają znamieniu „istotnego utrudniania zaspokajania potrzeb życiowych”. Równocześnie wykładnia wyrażenia „podstawowe potrzeby życiowe” została wypracowana w orzecznictwie dotyczącym przepisu art. 209 k.k. Nie budzi wątpliwości jednak, że pojęcie to nie ma charakteru stałego i że zależeć będzie od konkretnych warunków i podlegać będzie każdorazowej ocenie sądu orzekającego w sprawie.

 
Prawnik
0

Uporczywe nękanie oraz podszywanie się pod inną osobę są występkami (zagrożonymi karą pozbawienia wolności do lat 3), a ich ściganie następuje w trybie publicznoskargowym na wniosek pokrzywdzonego. Także typ kwalifikowany z art. 190a § 3 k.k. jest występkiem (zagrożonym karą pozbawienia wolności od roku do lat 10), jednak jego ściganie odbywa się w trybie publicznoskargowym z urzędu. Treść art. 190a k.k. brzmi następująco: Karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega ten, kto, przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza w niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność. Tej samej karze podlega również ten, kto, wykorzystuje wizerunek lub inne dane osobowe osoby pod którą się podszywa, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Ustawodawca zastrzega jednak w §3 karę surowszą niż karę do 3 lat pozbawienia wolności w przypadku kiedy następstwem wyżej wymienionych czynów jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie. Wówczas sprawca podlega karze od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Nowelizacją KK dokonaną przez ustawę z 25.2.2011 r. (Dz.U. Nr 72, poz. 381) wprowadzone zostały w art. 190a k.k. dwa nowe przestępstwa. Pierwsze z nich art. 190a § 1 k.k. dotyczy uporczywego nękania Drugie - § 2 dotyczy podszywania się pod inną osobę. Dobrem podlegającym ochronie w art. 190a k.k. jest prawo do życia w poczuciu bezpieczeństwa, tj. wolnego od jakiejkolwiek formy dręczenia, nękania i poczucia zagrożenia. Należy wskazać zatem, że ochronie podlega nie tylko wolność psychiczna człowieka, ale także prawo do ochrony życia prywatnego i rodzinnego. Sprawca podlega karze w przypadku naruszenia prywatności ofiary. Z treści art. 190a § 2 k.k. można wywnioskować, że ochronie podlegają również: wizerunek oraz dane osobowe pokrzywdzonego art. Zgodnie z treścią art. 190a § 3 k.k. należy przyjąć, że także jego życie

 
Nxjsjhsulaj
0

Po pierwsze podstawową cechą stalkingu jest uporczywość działania sprawcy. Oznacza to, że dopiero kilka czynów, które naruszają wolność psychiczną człowieka możemy uznać za stalking. W uproszczeniu można powiedzieć, że stalking w swojej pierwszej postaci (§1) polega na co najmniej kilkukrotnym nękaniu innej osoby. Zachowania, które kwalifikują się jako nękanie mogą być różne np. : dokuczanie, nachodzenie, wysyłanie listów czy dzwonienie. Konieczność stwierdzenia uporczywości działania sprawcy oznacza, że pojedyncze czynności są w zasadzie działaniami niezakazanymi przez prawo, a nawet jak najbardziej powszechnymi w naszym codziennym życiu. W niektórych przypadkach mogą być one kwalifikowane jako wykroczenie złośliwego niepokojenia. Dopiero zwielokrotnione i długotrwałe zachowanie sprawcy, który nie ma zamiaru zaprzestać swoich działań mimo próśb pokrzywdzonego można uznać za stalking

 
Uuuuu
0

Tzw. stalking, a dokładnie mówiąc – przestępstwo stalkingu – może być popełnione na dwa sposoby. Poprzez uporczywe nękanie innej osobę (art. 190a §1 kodeksu karnego) lub poprzez podszywanie się pod nią (art. 190a §2 kodeksu karnego). Zakwalifikowanie konkretnego zachowania jako stalking zależy od spełnienia przez sprawcę kilku warunków.

 
Lanos
0

Jeszcze jedno debilu Sindbadzie weź się do pracy a nie całymi dniami stoisz i patrzysz kto przejeżdża jak tak wszystko wiesz bo jesteś wszystkiego ciekawy jechałem do Blondi nie do lasu bo nie muszę jak ty całymi dniami przesiadywać w lesie jedyna dziewczyna której pomagam a reszta mnie nie interesuje wbij sobie to do twojej pustej głowy

 
Lanos
0

Jeszcze jedno debilu Sindbadzie weź się do pracy a nie całymi dniami stoisz i patrzysz kto przejeżdża jak tak wszystko wiesz bo jesteś wszystkiego ciekawy jechałem do Blondi nie do lasu bo nie muszę jak ty całymi dniami przesiadywać w lesie jedyna dziewczyna której pomagam a reszta mnie nie interesuje wbij sobie to do twojej pustej głowy

 
Lanos
0

Ty się odpierdol idioto Sindbad uważaj żeby ciebie nie zwinęli wybuduj mi inną drogę jak ci przeszkadza że jechałem ty lepiej uważaj

Zaloguj / zarejestruj